|
HOWARD ZINN Δημήτρης Κωνσταντίνου Με μεγάλη μου λύπη πληροφορήθηκα ότι ο ιστορικός, θεατρικός συγγραφέας και ακτιβιστής Χάουαρντ Ζιν πέρασε στο πάνθεον των ανθρώπων που θα θυμόμαστε για πάντα. Σύμφωνα με την κόρη του Μίλα-Καμπάτ Ζιν, πέθανε από καρδιακή ανακοπή σε ηλικία 87 ετών στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, την Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010. Με την αφορμή αυτή, θυμήθηκα τα στοιχεία εκείνα της ζωής του που τον κατατάσσουν μεταξύ των σημαντικότερων ανθρώπων της αμερικανικής διανόησης. Ο Χάουαρντ Ζιν δεν ήταν διανοούμενος του γραφείου, αλλά συμμετείχε ενεργά στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Γεννήθηκε το 1922 στο Μπρούκλιν από φτωχή οικογένεια μεταναστών. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το πανεπιστήμιο Columbia και δίδαξε στο κολλέγιο Spelman, στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης και ως προσκεκλημένος στο πανεπιστήμιο του Παρισιού και της Μπολόνια. Είχε λάβει τα βραβεία Thomas Merton, Eugene V. Debs, Upton Sinclair και Lannan. Έγραψε πάνω από 20 βιβλία κι έζησε στη Μασαχουσέτη. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Διακηρύξεις Ανεξαρτησίας» από τις εκδόσεις ΕΞΑΡΧΕΙΑ, «Η Ιστορία του Λαού των ΗΠΑ» και «Ο Μαρξ στο Σόχο» από τις εκδόσεις ΑΙΩΡΑ. Όπως είχε αναφέρει ο ίδιος, η προσωπική του άρνηση ν' αποδεχτεί είτε το σοβιετικό σοσιαλισμό είτε τον αμερικανικό καπιταλισμό ως μοντέλα δικαιοσύνης και ελευθερίας τον οδήγησε, ενώ συμμετείχε στα κινήματα του '60, στη διαρκή μελέτη της φιλοσοφίας του αναρχισμού. Ο ίδιος είχε ομολογήσει ότι έγινε ιστορικός για ν' αλλάξει τον κόσμο και έθεσε την ιστορία στην υπηρεσία του ανθρώπου ως εργαλείο μεταβολής της κοινωνίας και όχι διαιώνισης μιας άρρωστης πραγματικότητας. Πεπεισμένος ο ίδιος ότι η κοινωνική πρόοδος, όπου και όσο αυτή συντελέστηκε στην πάροδο των αιώνων, προήλθε μόνο μέσα από τους αγώνες των απλών ανθρώπων που πάλεψαν ενάντια σε κάθε είδους εξουσιαστικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς, έφερε στο φως την ιστορία από τα κάτω. Με αυτό το δεδομένο ο συγγραφέας διακήρυξε ότι δεν είναι ουδέτερος. Σε έναν κόσμο που κινείται ήδη προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, όπου ο πλούτος και η δύναμη διανέμονται ήδη με συγκεκριμένο τρόπο, ουδετερότητα γι' αυτόν σήμαινε αποδοχή των πραγμάτων όπως είναι τώρα. Είναι σίγουρο ότι όσοι από μας έχουμε εντρυφήσει στις αφηρημένες έννοιες θα συγκινηθούμε διαβάζοντας τον Χάουαρντ Ζιν γιατί μας επιστρέφει στο χειροπιαστό· εκεί όπου ανήκουμε. Έτσι κι αλλιώς οι σπουδαίες ιδέες είναι απλές, εμείς τις περιπλέκουμε. Μετά από διακόσια χρόνια φίμωσης, λογοκρισίας και δυσφήμισης από εχθρούς και φίλους, στο μεταίχμιο του 20ου και 21ου αιώνα, τη στιγμή που κατέρρευσε ο εξουσιαστικός μπολσεβικισμός, ο Χάουαρντ Ζιν αποκατέστησε τον ελευθεριακό σοσιαλισμό στη θέση που του αξίζει ως κοινωνική θεωρία αναζήτησης της αυτονόητης ελευθερίας, δικαιοσύνης και ειρήνης. Κι επειδή στα μυαλά πολλών στην εποχή μας αυτές οι έννοιες είναι ομιχλώδεις, τα ιστορικά στοιχεία του συγγραφέα είναι διαφωτιστικά: ξεκαθαρίζουν σε όλους μας τι πάει να πει αδικία, σκλαβιά και πόνος. Απέναντι σ' αυτά, ο Χάουαρντ Ζιν προτάσσει την υπέρτατη δύναμη, εκείνη που μπορεί να τα νικήσει και η οποία δεν είναι τα όπλα αλλά οι άνθρωποι που αγωνίζονται. Σ' αυτήν την κατηγορία ανθρώπων ανήκουν όλοι εκείνοι που μόχθησαν για να υλοποιήσουν το 1ο αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ της Βαβυλωνίας, πέρυσι το Μάη, και η σημαντικότερη ανταμοιβή τους ήταν η παρουσία στο φεστιβάλ αυτού του Ανθρώπου που άφησε τη σφραγίδα του στον 20ο αιώνα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που ο Χάουαρντ Ζιν, κατά την επιστροφή του στο ξενοδοχείο, μας ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια για την ευκαιρία που του δώσαμε να βρεθεί ανάμεσα σε νέους ανθρώπους, να θυμηθεί τους δικούς του κοινωνικούς αγώνες και να βιώσει – ίσως για τελευταία φορά – την έξαψη τέτοιων κινηματικών συνευρέσεων. Σχετικά με το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια Η πρόταση για απόδοση ιθαγένειας στους δεύτερης γενιάς μετανάστες, θέτει ένα μερικό τέλος στην συνεχιζόμενη ομηρία των δεύτερης γενιάς μεταναστών. Ενώ φαινομενικά επανορθώνει ένα τμήμα της αδικίας, το νομοσχέδιο κρύβει πολλές παγίδες: 1) Η «νομιμότητα» των παιδιών εξαρτάται από τη «νομιμότητα» των γονιών. Όπως τονίζεται επανειλημμένα, κανείς άνθρωπος χωρίς χαρτιά δεν μπορεί να επωφεληθεί της διαδικασίας πολιτογράφησης. 2) Η απόδοση ιθαγένειας συνιστά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, καθώς ο μετανάστης/τρια όχι μόνο θα βρίσκεται υπό τη συνεχή απειλή αφαίρεσης της ιθαγένειας, αλλά επιπλέον, προκειμένου να πολιτογραφηθεί πρέπει: «Να μην έχει καταδικασθεί τελεσίδικα, κατά την τελευταία δεκαετία πριν από την υποβολή της αίτησης πολιτογράφησης, σε ποινή στερητική της ελευθερίας τουλάχιστον ενός έτους για εγκλήματα προσβολών του πολιτεύματος (...) αντίσταση κατά της αρχής, συκοφαντική δυσφήμιση'' αλλά και για ''διευκόλυνση μεταφοράς ή προώθησης λαθρομεταναστών ή της εξασφάλισης καταλύματος σε αυτούς για απόκρυψη ή για παραβάσεις της νομοθεσίας για την εγκατάσταση και κίνηση αλλοδαπών στην Ελλάδα''». 3) Στον εκμεταλλευτικό εκβιασμό της διασύνδεσης της νομιμότητας της παραμονής με τα ένσημα (σωτηρία των ασφαλιστικών ταμείων) προστίθεται πλέον η στράτευση των μεταναστών (μια λύση στην αυξανόμενη απροθυμία για στράτευση), ενώ διατηρείται το απαράδεκτα υψηλό παράβολο (1.000 ευρώ το άτομο - εκατομμύρια στα κρατικά ταμεία). 4) To πολυσυζητημένο νομοσχέδιο δεν αποτελεί παρά μια επιχείρηση ενσωμάτωσης των μεταναστών κυρίως από την Αλβανία, μετά από δύο δεκαετίες υπερεκμετάλλευσης και μάλιστα με αντάλλαγμα την ψήφο. Στις 28 Απριλίου 2009 η Αλβανία υπέβαλε επίσημα αίτηση προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό σήμερα μπορεί να φαίνεται παράδοξο, πριν κάποια χρόνια όμως το ίδιο δεν ίσχυε για τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία; Έτσι, ενώ σήμερα φαίνεται ότι η διαδικασία πολιτογράφησης αφορά δυνητικά το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών στην Ελλάδα, σε μερικά χρόνια, όταν οι Αλβανοί θα είναι κοινοτικοί, θα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Για την ακρίβεια, αυτοί που βρίσκονται στη χειρότερη θέση, απαξιώνονται ακόμα περισσότερο. Ο εντείνεται, βαθαίνοντας συνολικά το καθεστώς εκμετάλλευσης. Παράλληλα με το «ευεργετικό» νομοσχέδιο, τονίζεται η «μηδενική ανοχή», το «σφράγισμα» των συνόρων, η δημιουργία στρατόπεδων απέλασης, το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ, η Συνθήκη Σένγκεν, η Ντιρεκτίβα του Αίσχους... Υπενθυμίζουμε ότι παραμένει σε ισχύ η διάταξη που προβλέπει δυνατότητα απέλασης για λόγους «δημόσιας τάξης και ασφάλειας» κάθε μετανάστη που κατηγορείται ακόμη και για μικροαδικήματα... Δίκτυο Clandestina, Γενάρης 2010 Απευθείας συναλλαγή καταναλωτών και αγροτών Οι καταναλωτές συμπαραστέκονται στον αγώνα των αγροτών![1] Η ΒΙΟΖΩ εκφράζει την αλληλεγγύη της στον αγώνα των αγροτών, εκτιμώντας ότι οι στυλοβάτες του πρωτογενούς τομέα τροφής δικαιούνται αξιοπρεπή αμοιβή για τους κόπους τους. Όταν ακόμη και η Αγγλία παραδέχεται(*) ότι η ενίσχυση της τοπικής παραγωγής βοηθάει την οικονομία της και την προσπάθεια ενάντια στην κλιματική αλλαγή, είναι ηλίου φαεινότερο ότι η πολιτική της παγκοσμιοποίησης απέτυχε να λύσει το πρόβλημα των φτηνών τροφίμων για τους καταναλωτές. Απλά έριξε πολύ κάτω την ποιότητα της διατροφής αυξάνοντας ταυτόχρονα την βουλιμία των καταναλωτών, την εξάρτηση τους και τις τιμές. Γέμισε τον πλανήτη χωματερές και δημιούργησε την κλιματική αλλαγή. Ποιoς ο λόγος να εισάγουμε ξένα προϊόντα, όταν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας φτάνουν και περισσεύουν να καλύψουν σχεδόν εξολοκλήρου τις ανάγκες μας; Ποιoς ο λόγος να παίρνουν οι μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες κοψοχρονιά τα αγροτικά προϊόντα της Ασίας και της Αφρικής, αφήνοντας ολόκληρους πληθυσμούς στην πείνα, πιέζοντας ταυτόχρονα και το εισόδημα των ελλήνων αγροτών; Οι μεγάλες κερδοσκοπικές εταιρείες, αγοράζοντας πολύ κάτω του κόστους τα προϊόντα στο χωράφι, πολλαπλασιάζουν την τιμή τους όταν αυτά φτάσουν στο ράφι, αυξάνοντας την αισχροκέρδεια, που είναι γάγγραινα για καταναλωτές και αγρότες. Η θεραπεία από τη γάγγραινα δεν επιτυγχάνεται με ασπιρίνη. Είναι καιρός ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ο ψαράς να έρθουν σε απευθείας συναλλαγή με τον καταναλωτή. Για να έχουν κέρδος και αυτοί, που παράγουν και αυτοί που αγοράζουν το τελικό προϊόν. Στα πρότυπα ενός παραδοσιακού συστήματος, που επίτηδες απαξιώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι επίσης ζητούμενο να βελτιώσουν την ποιότητα των προϊόντων τους στρεφόμενοι στην φυσική ή βιολογική καλλιέργεια, στην ανακύκλωση των υπολειμμάτων τους, στην κομποστοποίηση. Ο μύθος ότι η βιολογική παραγωγή υπολείπεται της συμβατικής έχει ήδη καταρρεύσει. Οι καταναλωτές ας στραφούν στην τοπική παραγωγή των ασφαλών και ποιοτικών τροφίμων σε απευθείας σύνδεση με τους παραγωγούς, για να έχουν καλύτερο έλεγχο στο τι τρώνε και πολύ καλύτερες τιμές. Τα μεταλλαγμένα δεν καλλιεργούνται στην Ελλάδα. Η παραγωγή φυσικών και βιολογικών προϊόντων συνεχώς μεγαλώνει. Επιλέγοντας, τα τοπικά ποιοτικά προϊόντα στηρίζουμε την οικονομία μας, έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο στην διατροφή μας, δεν πληρώνουμε το κόστος των εισαγωγών και δεν ενισχύουμε τις πρακτικές αισχροκέρδειας των μεγάλων παγκόσμιων εταιρειών. ΝΑΙ στα Τοπικά Ποιοτικά Προϊόντα. «ΒΙΟΖΩ» - Πανελλήνια Ένωση Καταναλωτών "ΒΙΟ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΖΩΗ" ΜακΜίλλαν 10, Πατήσια, Αθήνα. * Να παράγουν τα δικά τους αγροτικά προϊόντα καλεί τους πολίτες της η Βρετανία Λονδίνο. Νέα πνοή στον τομέα της γεωργίας επιχειρεί να δώσει η βρετανική κυβέρνηση παρουσιάζοντας ένα 20ετές σχέδιο με στόχο την παραγωγή περισσότερων τροφίμων και την μερική απαγκίστρωση της χώρας από τις εισαγωγές. Σύμφωνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος Χίλαρι Μπεν, με το σχέδιο αυτό η χώρα κάνει τη δική της προσπάθεια ενάντια στην κλιματική αλλαγή και βοηθά στην παραγωγή περισσότερων τροφίμων για τον ταχύτατα αυξανόμενο πληθυσμό. Η διατροφική ασφάλεια είναι εξίσου σημαντική με την ενεργειακή ασφάλεια, δήλωσε, σύμφωνα με την Guardian, ο Χίλαρι Μπεν παρουσιάζοντας την κυβερνητική πρόταση, η οποία περιλαμβάνει μια «τεχνολογική επανάσταση με τον πρώτο λόγο στον καταναλωτή», που θα εισάγει τη βρετανική γεωργία στην επόμενη γενιά. «Γνωρίζουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε και καταναλώνουμε τα τρόφιμα είναι απαράδεκτος τόσο για τον πλανήτη όσο και για τον εαυτό μας. Υπάρχουν προκλήσεις για όλους μας σε αυτόν τον τομέα, από την παραγωγή τροφίμων μέχρι και τη διαχείριση των υπολειμμάτων» δήλωσε ο Μπεν. Η κυβέρνηση σκοπεύει να μισθώνει εκτάσεις σε όσους ενδιαφέρονται να στήσουν τους δικούς τους κήπους για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων είτε για μόνιμη χρήση είτε για προσωρινή. Επίσης, εξετάζει το ενδεχόμενο να συστήσει μια «τράπεζα γης» που θα διαθέτει τις εκτάσεις σε όσους ενδιαφέρονται να τις καλλιεργήσουν. Η βρετανική κυβέρνηση πιστεύει ότι με το σχέδιό της αυτό θα ενδυναμωθεί το συλλογικό πνεύμα και οι δεξιότητες των τοπικών κοινωνιών, καθώς και η σωματική και πνευματική κατάσταση των πολιτών. (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1091388&lngDtrID=245) http://www.in.gr/, 05/01/10 Γιατί οι ΗΠΑ χρωστάνε Δισεκατομμύρια στην Αϊτή. – Συνοπτική ιστορία. Bill Quigley Γιατί οι ΗΠΑ χρωστάνε δισεκατομμύρια στην Αϊτή; Ο Colin Powell, πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, χρησιμοποίησε τον «Pottery Barn rule» - «εάν καταστρέψεις κάτι, τότε σου ανήκει» - για να περιγράψει τη θεώρησή του περί εξωτερικής πολιτικής. Οι ΗΠΑ για περισσότερο από 200 χρόνια καταστρέφουν την Αϊτή. Χρωστάμε στην Αϊτή! Και όχι από φιλανθρωπία. Της χρωστάμε αποζημιώσεις στα πλαίσια της δικαιοσύνης. Και δεν μιλάμε για τα 100 εκατομμύρια δολάρια που υποσχέθηκε ο Πρόεδρος Ομπάμα. Αυτά είναι ψίχουλα. Οι ΗΠΑ χρωστάνε Δισεκατομμύρια στην Αϊτή. Και με το Δ κεφαλαίο! Οι ΗΠΑ, αιώνες τώρα, απομυζούν συστηματικά την Αϊτή. Την χρησιμοποίησαν ως αποικία. Συνέβαλλαν στην οικονομική αιμορραγία της που ακολούθησε την απελευθέρωση, που σημειωτέον την πέτυχε μόνη της, εισέβαλλαν επανειλημμένα στη χώρα με στρατό, υποστήριξαν δικτάτορες που κακοποιούσαν βάναυσα τους ανθρώπους, τη μετέβαλλαν σε χωματερή των αποβλήτων της οικονομικής ευημερίας μας, κατέστρεψαν τους δρόμους και την αγροτική της παραγωγή και ανατρέψανε δημοφιλείς, εκλεγμένους αξιωματούχους της χώρας. Πέραν αυτών, τη χρησιμοποίησαν ως χώρο σεξουαλικής αναψυχής, ακριβώς όπως έκαναν οι παλιοί ιδιοκτήτες φυτειών. Ας δούμε τη συνοπτική ιστορία κάποιων εκ των κυριότερων δράσεων των ΗΠΑ που οδήγησαν στην καταστροφή της Αϊτής. Το 1804, όταν η Αϊτή, στην πρώτη επιτυχημένη επανάσταση σκλάβων στον κόσμο, πέτυχε την απελευθέρωση της από τους Γάλλους, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το νέο κράτος. Συνέχισαν να αρνούνται την αναγνώριση του για τα επόμενα 60 χρόνια. Γιατί; Διότι οι ΗΠΑ είχαν ακόμη εκατομμύρια σκλαβωμένους από τους δικούς της πολίτες και φοβούνταν πως η αναγνώριση θα τους ενθάρρυνε να ξεκινήσουν τη δική τους επανάσταση. Μετά την επανάσταση του 1804, η Γαλλία και οι ΗΠΑ εφάρμοσαν ένα καταστροφικό οικονομικό εμπάργκο στην Αϊτή. Οι αμερικάνικες αυτές κυρώσεις συνεχίστηκαν μέχρι το 1863. Στο τέλος, η Γαλλία χρησιμοποίησε την στρατιωτική της ισχύ για να εξαναγκάσει την Αϊτή στην πληρωμή αποζημιώσεων για τους σκλάβους που απελευθερώθηκαν. Το ύψος των αποζημιώσεων έφτασε τα 150 εκατομμύρια φράγκα. (Η Γαλλία πούλησε ολόκληρη την πολιτεία της Λουϊζιάνα στις ΗΠΑ έναντι 80 εκατομμυρίων φράγκων!) Η Αϊτή πιέστηκε για να δανειστεί χρήματα από γαλλικές και αμερικάνικες τράπεζες, έτσι ώστε να πληρώσει τις αποζημιώσεις στη Γαλλία. Ένα μεγάλο δάνειο από τις ΗΠΑ που χρησιμοποιήθηκε για να ξεπληρωθεί η Γαλλία, ξεχρεώθηκε τελικά μόλις το 1947. Η σημερινή αξία των χρημάτων που εξαναγκάστηκε η Αϊτή να πληρώσει στις γαλλικές και αμερικάνικες τράπεζες, φτάνει τα 20 Δισεκατομμύρια δολάρια. Με το Δ πάντα κεφαλαίο! Οι ΗΠΑ κατέκτησαν και κυβέρνησαν δια της βίας την Αϊτή από το 1915 μέχρι το 1934. Ο πρόεδρος Woodrow Wilson έστειλε τα στρατεύματα εισβολής το 1915. Οι Αϊτινοί ηττήθηκαν από τον αμερικανικό στρατό, που σε μόνο μία μάχη σκότωσε πάνω από 2.000 επαναστάτες. Για τα επόμενα δεκαεννιά χρόνια, οι ΗΠΑ ελέγχανε τα τελωνεία της, εισέπρατταν τους φόρους και διοικούσαν πολλά κυβερνητικά ιδρύματα. Πόσα δισεκατομμύρια άραγε αφαιρέθηκαν στα 19 αυτά χρόνια; Από το 1957 έως το 1986 η Αϊτή εξαναγκάστηκε να ζει υπό τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ δικτάτορες «Papa Doc» και «Baby Doc» Duvalier. Τους υποστήριζαν, οικονομικά και στρατιωτικά, επειδή κάνανε αυτό ακριβώς που ήθελαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και διότι πολιτικά θεωρούνταν «αντικομμουνιστές», γεγονός που στις μέρες μας μεταφράζεται ως «καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του πληθυσμού τους». Οι Duvalier έκλεψαν εκατομμύρια από την Αϊτή και ανέβασαν το χρέος της κατά εκατοντάδες εκατομμύρια, τα οποία ακόμη χρωστάει. Δέκα χιλιάδες Αϊτινοί χάσανε τη ζωή τους. Εκτιμήσεις ανεβάζουν το εξωτερικό χρέος της Αϊτής στα 1,3 δις δολάρια, με το 40% από αυτό να έχει δημιουργηθεί την εποχή των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Duvaliers. Πριν από τριάντα χρόνια, η Αϊτή δεν εισήγαγε καθόλου ρύζι. Σήμερα έχει φτάσει στο σημείο να εισάγει σχεδόν όλη την ποσότητα που χρειάζεται. Αν και αποτελούσε το ανερχόμενο κέντρο ζάχαρης της Καραϊβικής, σήμερα εισάγει και ζάχαρη. Γιατί; Επειδή οι ΗΠΑ και τα κυριαρχούμενα από αυτήν διεθνή χρηματοοικονομικά ιδρύματα – το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα – ανάγκασαν την Αϊτή να ανοίξει τις αγορές της στην παγκόσμια αγορά. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ της πούλησαν σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές, χιλιάδες τόνους ρυζιού και ζάχαρης επιδοτούμενου από τις ίδιες, υπονομεύοντας έτσι τους αγρότες και ελέγχοντας πλήρως την αγροτική παραγωγή της χώρας. Έτσι, κατέληξε τελικά η Αϊτή να γίνει η τρίτη μεγαλύτερη αγορά αμερικανικού ρυζιού παγκοσμίως. Θετικό για τους αμερικανούς αγρότες, αλλά εξαιρετικά επιζήμιο για τους Αϊτινούς. Το 2002, οι ΗΠΑ μπλόκαραν δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων προς την Αϊτή, τα χρήματα των οποίων είχαν ως στόχο τη χρήση τους σε προγράμματα κοινωνικής βελτίωσης, μεταξύ αυτών η εκπαίδευση και οι δρόμοι. Αυτοί οι δρόμοι είναι οι σημερινοί δρόμοι, στους οποίους οι ομάδες βοήθειας αντιμετωπίζουν τόσα πολλά προβλήματα προσπέλασης! Το 2004, οι ΗΠΑ για μια ακόμη φορά κατάργησαν τη δημοκρατία στην Αϊτή υποστηρίζοντας το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε εναντίον του εκλεγμένου προέδρου Aristide. Η Αϊτή χρησιμοποιείται επίσης ως προορισμός σεξουαλικής αναψυχής, ακριβώς όπως οι αποικίες παλαιότερα. Ελέγξτε προσεκτικά τα νέα και θα βρείτε πολλές ιστορίες κακοποίησης ανηλίκων από ιεραπόστολους, στρατιώτες και εργαζόμενους σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Εξάλλου, αποτελεί το δημοφιλέστερο προορισμό σεξουαλικών διακοπών, «τουριστών» από τις ΗΠΑ και αλλού. Τι χρωστάμε για αυτό; Τι τιμή θα μπορούσατε να βάλετε εάν αφορούσε τις αδερφές και τους αδερφούς σας; Εδώ και χρόνια, εταιρίες με έδρα τις ΗΠΑ συνεργάζονται με την ελίτ της Αϊτής και λειτουργούν βιοτεχνίες εκμεταλλευόμενες δεκάδες χιλιάδες Αϊτινούς, που εργάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες και με μεροκάματα που δεν φτάνουν καν τα 2 δολάρια. Οι άνθρωποι στην Αϊτή αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν στην οικονομική και στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ, από την πρώτη στιγμή της απελευθέρωσης τους. Όπως όλοι μας, έχουν κάνει και αυτοί τα λάθη τους, η δύναμη όμως των ΗΠΑ τους ανάγκασε να πληρώσουν ένα δυσανάλογο τίμημα σε θανάτους, δάνεια και κακοποίηση. Είναι καιρός πλέον οι πολίτες των ΗΠΑ να συνδράμουν τους Αϊτινούς και να αναστρέψουν την πορεία των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Η συνοπτική αυτή ιστορία μας αποδεικνύει γιατί οι ΗΠΑ χρωστάνε Δισεκατομμύρια στην Αϊτή, και με το Δ κεφαλαίο. Και αυτό δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι δικαιοσύνη. Είναι αποζημίωση. Η σημερινή κρίση αποτελεί μια ευκαιρία για τους ανθρώπους στις ΗΠΑ να ομολογήσουν την ιστορία της κυριαρχίας της χώρας τους πάνω στην Αϊτή και να ανταποκριθούν πραγματικά δίκαια. (Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ιστορία της εκμετάλλευση της Αϊτής από τις ΗΠΑ στα βιβλία: THE USES OF HAITI του Paul Farmer, DAMNING THE FLOOD του Peter Hallward και AN UNBROKEN AGONY του Randall Robinson). Ο Bill Quigley είναι νομικός σύμβουλος του Κέντρου για τα Συνταγματικά Δικαιώματα και για πολλά χρόνια υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αϊτή. Quigley77@gmail.com Μετάφραση: Γιώργος Δράκος ΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Δημήτρης Κωνσταντίνου Όταν στις αρχές του 20ου αιώνα η Έμμα Γκόλντμαν έγραφε ότι «ο πατριωτισμός δεν είναι για τους ανθρώπους του πλούτου και της εξουσίας, αλλά… για το λαό», δεν μπορούσε να φανταστεί τη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα. Στην εποχή που η ασφάλεια έχει αντικαταστήσει την ελευθερία, και η μετακίνηση των ανθρώπων έχει καταστεί έγκλημα, τα κεφάλαια απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που οι άνθρωποι προσπαθούν να κατακτήσουν έστω και προσωρινά στην πάροδο των χρόνων. Ο εθνικισμός των λαϊκοδεξιών πυροδοτεί και εκμεταλλεύεται τη φοβικότητα των ανθρώπων στοχοποιώντας τον αδύνατο κρίκο των κοινωνιών μας, τους μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα εκλιπαρεί για τον αφορολόγητο επαναπατρισμό των βρώμικων κεφαλαίων, που δεν είναι καθόλου απρόσωπα και αφηρημένα μεγέθη, αλλά ανήκουν σε πρόσωπα-εμβλήματα του έθνους που τα φυγάδευσαν φοβούμενα το πόθεν έσχες, αδιαφορώντας για το μέλλον της «πατρίδας». Τι άλλαξε στην ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της κρίσης και απηύδησαν οι ευρωπαίοι; Δεν νοιάστηκαν για τους ανέργους, για τους άστεγους και τους νεόπτωχους που μας κληροδότησε η κρίση, αλλά για τα δημοσιονομικά μας. Το μόνο που άλλαξε εκεί ήταν ότι το δημόσιο δώρισε στις τράπεζες έναν πακτωλό χρημάτων, έτσι όπως συμβούλευαν οι διεθνείς και ευρωπαίοι παντογνώστες. Γιατί σπεύδουν, λοιπόν, να μας προειδοποιήσουν για το χείλος του γκρεμού που στέκει αμείλικτο εμπρός μας; Οι επίτροποι ήρθαν για να διασφαλίσουν ότι δεν θα εκτροχιαστεί η κατάσταση μετά την κρίση. Για να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, για να είναι σίγουροι ότι το δημόσιο ούτε θα γλυκαθεί ούτε θα εξαναγκαστεί από εσωτερικές πιέσεις να κάνει τον επιχειρηματία, με αφορμή την κρίση, αλλά και για να μας επιβάλλει τους γνωστούς οικονομικούς μονόδρομους, ώστε να μην περάσουν από το μυαλό των καταπιεσμένων τίποτα πονηρές ιδέες για ανατροπή των πραγμάτων (βλ. Δεκέμβρη). Οι οικονομικές κρίσεις δεν επαναλαμβάνονται, είναι ενδημικές. Σε τέτοιο περιβάλλον, τα μικρο και μακρο-οικονομικά τεχνάσματα της οικονομετρίας και οι φοροτεχνικοί ελιγμοί που προτείνουν οι απανταχού κομισιόν ως μονόδρομο απλώς φροντίζουν ώστε κατά την κρίση να μην διαταραχτούν οι σχέσεις ισχύος μεταξύ φτωχών και πλούσιων, πολιτικών και ψηφοφόρων. Το ζήτημα δεν είναι η έξοδος από την κρίση αλλά ποιες θα είναι οι κοινωνικές σχέσεις μετά απ' αυτήν. Οι προκατασκευασμένοι μονόδρομοι της Απολιτικής οικονομίας προτείνουν στη «δημόσια διαβούλευση» τις επιλογές α, β ή και το πολύ γ. Στα μυαλά των ανθρώπων, όμως, στριφογυρνάνε οι επιλογές-τομές δ, ε, στ… κ.ο.κ. Μαθήματα Πολιτικής οικονομίας παραδίδουν τα απανταχού βιολογικά αγροτικά κινήματα μικρού κλήρου και οριζόντιας συνεργασίας. Σήμερα, που ικανοποιούμε την πρώτη μας ανάγκη με οργουελικές, βιομηχανοποιημένες τροφές, άνευ γεύσης και ουσίας, το ντόπιο κίνημα των βιοκαλλιεργητών μπορεί να προσφέρει πλουσιοπάροχα αληθινή τροφή στην κοινωνία, εφόσον συντονιστεί με τα αντίστοιχα κινήματα πόλης για τη δημιουργία σταθμών συνεργασίας και λιανικής πώλησης, εξοβελίζοντας τους μεσάζοντες και τα υπερ-μάρκετ. Οι επιλογές που ακολουθούν δεν επιβάλλονται ποτέ από τα πάνω, αλλά εφαρμόζονται στην πράξη πάντα από τα κάτω: δ. Ο τεμαχισμός της γης που παραμένει ανενεργή, ως επιδεικτικό περιουσιακό στοιχείο στα χέρια πλούσιων μητροπολιτάνων, και εκείνης που σπαταλιέται για βίλες και επιδοτήσεις άχρηστων μονοκαλλιεργειών, και η διανομή της στους πολλαπλασιαζόμενους ανέργους για την παραγωγή βιολογικών, οικονομικών τροφών. ε. Η συγκρότηση συντονιστικών, τοπικών συμβουλίων παραγωγών και καταναλωτών. Αντίστοιχα μαθήματα αστικής Πολιτικής οικονομίας παραδίδει η Αργεντινή με το κίνημα των κατειλημμένων εργασιακών χώρων, με αφορμή μια τοπική αλλά βαθιά κρίση. Οι Αργεντινοί τόλμησαν να διαλέξουν την επιλογή στ απέναντι στην κρίση των αφεντικών, ν' αξιώσουν την άμεση δημοκρατία και την αντιιεραρχία στη δουλειά: στ. Εργατική αυτοδιαχείριση, κυκλικός καταμερισμός των εργασιών και εξίσωση των μισθών. Βασικό στοιχείο που συνδέει όλες τις επιλογές είναι ο αποκεντρωμένος συμμετοχικός σχεδιασμός, στη θέση του ανταγωνισμού της αγοράς ή του ξεχασμένου από την ιστορία κεντρικού σοβιετικού σχεδιασμού. Με βάση αυτόν οι αγροτικοί παραγωγοί, οι εργαζόμενοι των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και οι καταναλωτές θα σχεδιάζουν και θ' αποφασίζουν συμμετοχικά ποια αγαθά θα παράγονται, σε τι ποσότητες και ποια θα είναι η τιμή τους. Για μένα, αυτό είναι επανάσταση και όχι το παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι» που παίζαμε μικροί. Για να επιλέξω, όμως, τις τομές πρέπει να κατακτήσω το σύγχρονο «ακατόρθωτο»: Να πιστέψω στις δυνάμεις μου και στην αλληλεγγύη, να συνειδητοποιήσω ότι μπορώ να επιβιώσω χωρίς να είμαι υπάλληλος, χωρίς τα επιδοτούμενα δεκανίκια της ΕΕ, χωρίς το υποθηκευμένο χρήμα των τραπεζιτών και χωρίς «του πουλιού το γάλα» των σούπερ μάρκετ. ΚΡΙΣΗ; α. ΟΧΙ δ. ΝΑΙ β. ΟΧΙ ε. ΝΑΙ γ. ΟΧΙ στ. ΝΑΙ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου